Tupperwareparty 2.0

“Wil iemand een stijltang? Waarom ik die wegdoe? Ik heb al stijl haar.” Een betere en grappigere manier om de ruilparty te starten, was er eigenlijk niet. Het gaf precies de essentie weer van deze middag; waarom heeft een mens zoveel spullen die zinloos op planken en in kasten liggen, terwijl ze voor anderen nog waardevol kunnen zijn.Vroeger kwam iemand langs om tupperwarebakjes aan te prijzen, die je vaak niet eens nodig had. Nu ruilen we spullen zodat we niets nieuws meer hoeven te kopen.

Mijn huis was al snel veranderd in een levensechte marktplaats met links de boeken en de dvd’s, in het midden een hoop kleding en op tafel wat keukenspullen. (Een systeem aanbrengen in een ruilmiddag is een aanrader. Eerst leg je alle spullen op categorie en vervolgens prijst iedereen ze kort aan). Vriendin Y. ging naar huis met mijn champagneglazen, B. nam het kleed van over de bank mee dat ik bij de vorige kledingruil van A. had gekregen, die zelf op haar beurt weer tevreden een rokje van Y. aantrok. Ook tijdschriften worden nu weer opnieuw gelezen, dvd’s voor een tweede keer bekeken en cd’s vaker gedraaid.

Ik wil minder spullen, minder rotzooi, minder gedoe. Dus ik organiseerde een ruilmiddag in mijn huis. Ik eindigde met drie vuilniszakken met kleding en twee kratten met spullen die nog geen bestemming hebben gevonden. Is er iemand met krullen die nog een stijltang nodig heeft?

Dit is een gastblog van Marlies Dinjens.