Een date om Duits te praten

Ik besloot mijn Duits maar weer eens uit de mottenballen te halen. Een taal die lang niet gesproken is, moet eerst grondig worden afgestoft. In 2005 studeerde ik in Berlijn en gebruikte mijn Duits daarna vrijwel nooit meer. De kennis zit er nog wel, maar ergens diep verscholen in de krochten van mijn brein. Een talencursus is prijzig en start bovendien niet meteen volgende week. Ik besloot daarom een oproepje te plaatsen op Facebook in de groep Amsterdam Durft te Vragen. Al snel kreeg ik een reactie van Bea, die een deel van haar jeugd in Duitsland heeft gewoond. Ze wilde graag Duits spreken en misschien kon ik haar in ruil daarvoor helpen met een crowdfundingcampagne?

We spraken af op de bovenste verdieping van de bibliotheek aan het Oosterdok. Een date om Duits te praten. Zo voelde het bijna. Ik keek naar de ingang of ik haar zag binnenkomen. Na een dag lang nieuws kijken, was het ook wel weer goed om eens een voet buiten de deur van mijn huis te zetten. Met horten en stoten kwam mijn Duits op gang en vertelde ik over mijn werk. Bea vertelde dan weer over haar toekomstplannen.

Soms pakten we de telefoon erbij om woorden op te zoeken. Wat is duurzaamheid in het Duits? Of crowdfunding? Een mooie manier om Duits te praten en nieuwe mensen te ontmoeten. En vanavond maar weer snel naar de Tageschau kijken op ARD. Altijd zo prachtig gearticuleerd, alsof het materiaal is voor een luistertoets van het VWO. “Bedankt”, zei Bea hartelijk bij het afscheid. Maar ze was me voor, want ik was haar juist dankbaar dat ze mij met veel geduld had aangehoord en verbeterd. We hadden onze kennis gedeeld.

Dit is een gastblog van Marlies Dinjens.